Kinezi terapija - vežbe

Kineziterapija (grčke reči kinein – kretati se, kinezis – pokret) je oblast fizikalne terapije koja se bavi primenom pokreta u svrhe lečenja, a u cilju uspostavljanja optimalnog funkcionisanja delova i organizma u celini. Kineziterapija kao deo fizikalne terapije predstavlja jedan od najvažnijh aspekata medicinske rehabilitacije.

​

Ona se bavi primenom sistematizovanih pokreta pojedinih delova tela ili celog tela u vidu vežbi radi očuvanja, uspostavljanja, razvijanja i zamene funkcija lokomotornog aparata, kao i organa i sistema koji su u funkcionalnoj vezi sa lokomocijom.

Cilj kineziterapije je maksimalno iskorišćavanje svih potencijala tretiranog pacijenta sa akcentom na optimalni mogoći oporavak oštećene funkcije lokomotornog aparata.

 

Kineziterapija obuhvata aktivne i pasivne vežbe.

 

Aktivne vežbe se dele na:

– aktivne potpomognute
– aktivne nepotpomognute
– aktivne vežbe sa otporom

Ona se primenjuje u gotovo svim medicinskim specijalnostima kod brojnih patoloških stanja, ali i preventivno. Apsolutnih kontraindikacija praktično nema, a relativne su malobrojne.

U izvođenju jednog pokreta učestvuje više anatomskih struktura:

– koštani sistem
– zglobovi
– mišići
– periferni nervni sistem
– centralni nervni sistem

​

Terapijski efekti kineziterapije su:

– povećanje mišićne snage i elastičnosti
– povećanje obima pokretljivosti u zglobovima
– poboljšanje funkcije kardiovaskularnog sistema, disajnih organa, nervnog sistema i organa za varenje
– poboljšanje cirkulacije i ubrzanje lokalnog metabolizma i procesa oporavka organizma u celini
– stvaranje pravilne šeme pokreta i motoričke aktivnosti